آنچه که امروزه از کلمه دستگاه در ذهن ما تداعی میشود ، میتواند یک سیستم ، ساختمان یا هر وسیله ی دیگری باشد . یک نگاه سطحی میتواند از همین معنا برای دستگاه های موسیقی نیز استفاه کند .اما با صرف نظر از معنای عام و با تجزیه وا‍ژه دستگاه ، به نتایج بهتری می رسیم . دست + گاهدستگاه یعنی محل و طرز قرار گرفتن انگشت های دست نوازنده روی دسته ساز در "گاه"، موقع یا در نوبتی معین. شاید واژه پوزیسیون در سازهای زهی نیز ، همین معنا را برساند . شاهد و ایستدر ساده ترین تعریف ، نوت شاهد ، اساسی ترین نوت در یک گوشه است که بیش از سایر صداها در جمله ی موسیقی شنیده میشود و نوت های دیگر ، پیرامون آن گردش میکنند . (مترادف تونیک در موسیقی غربی)ایست نیز نوتی است که قطعه روی آن متوقف میشود که گاهی اوقات با نت شاهد یکی است . رابطه ی دستگاه شور با چهار مقام منتسب به آنمیدانیم که کوک دستگاه شور با ابوعطا ، بیات ترک ، افشاری و دشتی فرقی نمیکند . پس چه چیزی باعث میشود که افشاری  را از ابوعطا تشخیص دهیم ؟ چه سبب میشود که ترک ، نغمه ی وصال باشد و دشتی ، آهنگ هجران ؟به یقین ، مهمترین دلیل ، نوت شاهد مقام هاست . ارتباط درجات گام شور با شاهدهای این چهار مقام را به این شکل میشود تعریف کرد :
درجه اول گام شور ......... نوت شاهد ... شوردرجه دوم گام شور ........ نوت شاهد ... ابوعطادرجه سوم گام شور ...... نوت شاهد ... ترکدرجه چهارم گام شور ..... نوت شاهد ... افشاریدرجه پنجم  گام شور ......نوت شاهد  ... دشتی 
سه گاه ، چهارگاه ، پنجگاهترکیب واژه "گاه" با سه عدد ، که حق تقدم یکی  را نسبت به دیگری نشان میدهد ، ما را به این فکر وامیدارد که این اعداد چه ترتیب منطقی را دنبال میکنند و دیگر اینکه ، در این ترتیب یگاه و دوگاه کجا هستند ؟در بررسی این موضوع "گوشه دوگاه" در بیات ترک را به یاد میآوریم .روش ملودی و حالات و جمله بندی گوشه دوگاه در بیات ترک بسیار نزدیک به درآمد شور میباشد . البته هنگام فرود در دوگاه بر روی شاهد ترک فرود می آییم .درین صورت دادن نام دوگاه به شور ، حدس خارق العاده ای نیست .در روابط منطقی فقط این شور است که میتواند جای خالی دوگاه را پر کند . دوگاه یا شورتصور میشود نامهای تکنیکی دوگاه ، سه گاه و چهارگاه ، برای اشاره به محل قرار گرفتن آن دستگاه روی پرده های ساز با سهل ترین روش انگشت گذاری باشد .در نواختن شور "لا" با سازی چون تار یا سه تار ، سیم دوم را "سل"کوک میکنیم . آن وقت در نواختن شور روی سیم سل ، شاهد شور (نت لا) روی نت دوم سیم سل قرار خواهد گرفت (به اصطلاح موزیسین های غربی : پوزسیون . پس ما شور را روی پزیسیون دوم سیم سل مینوازیم)با این تعریف ، سه گاه روی پزیسیون سوم سیم سل قرار میگیرد و چهارگاه هم روی پزیسیون چهارم سیم سل(یعنی نت "دو".البته با این توضیح که نواختن چهارگاه "دو"مانند شور "لا"بسیار متداول بوده است). یگاه و جای خالی آنچه دستگاهی میتواند جای خالی یگاه  را پر کند ؟ دستگاهی که بتوان آنرا پایه بقیه ی دستگاه هایمان به حساب بیاوریم .از نامهای سه گاه و چهارگاه و راست پنجگاه ، میتوان فهمید که این دستگاهها شخصیت مستقلی دارند . شور را نیز دوگاه نامیده ایم  . میماند : ماهور ، نوا ، همایون و اصفهان .نوا را به علت هم کوک بودن با شور ، معمولا جزو شور به حساب می آورند . در مورد همایون هم هیچ تردیدی نباید به خودمان راه بدهیم . با وجود غنی بودن این دستگاه و قابلیت بسط و گسترش آن ، به عللی نمیتواند زیربنای دستگاه های دیگر باشد . زیرا اولاٌ از نظر نوع موسیقی دارای بیان و حالاتی است که نمیتواند نقطه ی شروع باشد . ثانیا از نظر موسیقیایی دارای فواصل و گامی است که نمیتواند در خور دستگاهی مانند یگاه باشد (دستگاهی که زیربنای بقیه دستگاه هاست)اگر اصفهان را نیز از شعبه های دستگاه همایون حساب کنیم ، فقط یک دستگاه ، برای مترادف کردن با یگاه باقی میماند .همانا ، ماهور همان یگاه است . 

ماهور یا یگاه
ماهور مانند گام ماژور غربی ، که اساسی ترین گام موسیقی کلاسیک شناخته میشود ، میتواند زیربنای گام های موسیقی ما نیز باشد . آنچه که ما را بیش از هر دلیل دیگری بر "یگاه دانستن ماهور" پابرجا نگاه میدارد ، ارتباط آن با دستگاه شور به عنوان دوگاه و ماهور به عنوان یگاه است . بدین صورت که اگر شور "لا" را دوگاه ، فرض کنیم ، ماهور "سل"بر منصب یگاه خواهد نشست

                                                         منبع:وبلاگ دل اواز


دسته ها : مقالات موسیقی
شنبه بیست و نهم 4 1387
X