استاد فرامرز پایور در سال 1311 در تهران متولد شد. پدرش استاد زبان فرانسه و علاقه مند به نقاشى بود و تابلوهاى زیادى از او به یادگار مانده است. پدربزرگش مصورالدوله، نقاش مخصوص دربار قاجار بود و آثارش در کاخ هاى گلستان و صاحبقرانیه نگهدارى مى شود. پایور در هفده سالگى آموختن موسیقى را در مکتب استاد صبا آغاز کرد و در مدت شش سال ردیف موسیقى را فراگرفت. پیشرفت او در این زمینه چنان بود که توانست بارها در کنار استاد خود به روى صحنه رود و آثارى را در رادیو ضبط کند. تحصیلات ابتدایى و متوسطه او در دبستان عسجدى و دبیرستان دارالفنون تهران به پایان رسید و در سال 1331 وارد خدمت نظام شد و یک سال بعد به استخدام وزارت دارایى درآمد. بعد از درگذشت صبا در سال ،1336 پایور به آموخته هاى خود قناعت نکرد و نزد استادانى چون عبدالله دوامى، موسى معروفى و نورعلى خان برومند به فراگیرى ردیف درویش خان، میرزاعبدالله پرداخت و دانش موسیقى ایرانى را به خط نت درآورد و این گنجینه گرانبها را از خطر تحریف، فراموشى و نابودى حفظ کرد.از مهمترین آثار او ردیف آوازى موسیقى ایرانى به روایت استاد عبدالله دوامى، مجموعه تصنیف هاى قدیمى از ساخته هاى عارف، شیدا، سماع حضور، مجموعه آثار درویش خان و رکن الدین مختارى بوده است. فعالیت اصلى او از سال 1334در اداره کل هنرهاى زیبا آغاز شده و همزمان با تدریس در هنرستان موسیقى ملى برنامه هایى را نیز براى تکنوازى و همنوازى ارائه کرد. با تاسیس تالار رودکى (سال 1346)، بر فعالیت هاى اجرایى او افزوده شد و بسیارى از آثار استادان گذشته را با ذوق و سلیقه خاص خود تنظیم و همراه با خوانندگان معروف آن زمان در این تالار اجرا کرد. درک عالى او از رمزها و نکته هاى دقیق موسیقى ایرانى، استعداد کم نظیرش در شناختن گوشه هاى ردیف و تکنیک ممتازش در نوازندگى سنتور سبب شده است تا او را استادى برجسته در این زمینه بشناسند.
پنج شنبه بیست و هفتم 4 1387