سال تولد : 1321 او ابتدا به محضر شادروان استاد حسین تهرانی رفت تا نواختن تنبک را فرا گیرد و پس از چندی بنا به توصیه ی استاد مرتضی محجوبی که با پدر او آشنایی داشت ، ساز سنتور را انتخاب کرد . وی برای فراگیری این ساز ، ابتدا نزد هنرمندی به نام « خائفی » رفت و پس از آن نزد « بهار نوروزی » که از هنرمندان خوب شیراز و شوهر خواهر او بود رفت . سپس به مدت هشت سال نزد استاد علی تجویدی کار کرد و مکتب استادان دیگری چون : استاد روح الله خالقی ، برومند ، بنان را نیز تجربه کرد و از باغ هنر آنان گلهایی را چید تا به برنامه های « گلها » راه پیدا کرد . سبک و سیاق نوازندگی او در سال 1338 به اوج خود رسیده بود . به همین سبب در این سال از وی دعوت به عمل آمد تا همکاری خود را با برنامه ی گلها آغاز کند و او این دعوت را پذیرفت .
پنج شنبه بیست و هفتم 4 1387
استاد فرامرز پایور در سال 1311 در تهران متولد شد. پدرش استاد زبان فرانسه و علاقه مند به نقاشى بود و تابلوهاى زیادى از او به یادگار مانده است. پدربزرگش مصورالدوله، نقاش مخصوص دربار قاجار بود و آثارش در کاخ هاى گلستان و صاحبقرانیه نگهدارى مى شود. پایور در هفده سالگى آموختن موسیقى را در مکتب استاد صبا آغاز کرد و در مدت شش سال ردیف موسیقى را فراگرفت. پیشرفت او در این زمینه چنان بود که توانست بارها در کنار استاد خود به روى صحنه رود و آثارى را در رادیو ضبط کند. تحصیلات ابتدایى و متوسطه او در دبستان عسجدى و دبیرستان دارالفنون تهران به پایان رسید و در سال 1331 وارد خدمت نظام شد و یک سال بعد به استخدام وزارت دارایى درآمد. بعد از درگذشت صبا در سال ،1336 پایور به آموخته هاى خود قناعت نکرد و نزد استادانى چون عبدالله دوامى، موسى معروفى و نورعلى خان برومند به فراگیرى ردیف درویش خان، میرزاعبدالله پرداخت و دانش موسیقى ایرانى را به خط نت درآورد و این گنجینه گرانبها را از خطر تحریف، فراموشى و نابودى حفظ کرد.از مهمترین آثار او ردیف آوازى موسیقى ایرانى به روایت استاد عبدالله دوامى، مجموعه تصنیف هاى قدیمى از ساخته هاى عارف، شیدا، سماع حضور، مجموعه آثار درویش خان و رکن الدین مختارى بوده است. فعالیت اصلى او از سال 1334در اداره کل هنرهاى زیبا آغاز شده و همزمان با تدریس در هنرستان موسیقى ملى برنامه هایى را نیز براى تکنوازى و همنوازى ارائه کرد. با تاسیس تالار رودکى (سال 1346)، بر فعالیت هاى اجرایى او افزوده شد و بسیارى از آثار استادان گذشته را با ذوق و سلیقه خاص خود تنظیم و همراه با خوانندگان معروف آن زمان در این تالار اجرا کرد. درک عالى او از رمزها و نکته هاى دقیق موسیقى ایرانى، استعداد کم نظیرش در شناختن گوشه هاى ردیف و تکنیک ممتازش در نوازندگى سنتور سبب شده است تا او را استادى برجسته در این زمینه بشناسند.
پنج شنبه بیست و هفتم 4 1387
پرویز مشکاتیان متولد 24 اردیبهشت 1334 نیشابوراست . وی مقدمات موسیقی را از 6 سالگی نزد پدرش، حسن مشکاتیان، آموخت و نخستین کنسرت خود را در سن 8 سالگی در مراسم گردهمایی دانش آموزان در مدرسه امیر معزی نیشابور ارائه داد.

پس از آن وی در جشنواره موسیقی که دراردوگاه رامسر برگزار می شد به دفعات شرکت کرد و در تمامی آنها مقامهای ممتاز را به دست آورد.

مشکاتیان سال 1353 در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران قبول شد و همزمان به آموزش ردیف  میززا عبدالله نزد نور علی خان برومند و ردیف موسیقی سنتی نزد دکتر داریوش صفوت پرداخت.

وی همزمان با آموزش ردیف مبانی موسیقی و موسیقی ایرانی را  نزد اساتیدی چون دکتر محمدتقی مسعودیه، عبدالله خان دوامی، سعید هرمزی، یوسف فروتن ادامه داد.

مشکاتیان از سال 1354 همکاری خود را با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به عنوان مدرس و نوازنده سنتور و سرپرست گروه زیر نظر دکتر داریوش صفوت ادامه داد و درکنار آن به اجرای کنسرت های متعدد با خوانندگانی چون پریسا( فاطمه واعظی) و هنگامه اخوان پرداخت و در سال 1356 گروه عارف را تشکیل داد.

درهمین سال وی در آزمون باربد که به ابتکار استاد نورعلی برومند برگزار می شد شرکت کرد و به همراه پشنگ کامکار مقام اول در رشته سنتور را کسب کرد و نیز به همراه داریوش طلایی مقام ممتاز در ردیف نوازی را به دست آورد.

همکاری با رادیو زیر نظر هوشنگ ابتهاج (سایه) از دیگر فعالیتهای وی درسال 56 بود که با واقعه 17 شهریور 57 وی وگروهی دیگر از اهل موسیقی به صورت دسته جمعی از رادیو استعفا دادند.

در این سال وی به اتقاق گروهی دیگر از هنرمندان موسیقی و با همکاری گروه‌های عارف و شیدا مؤسسه چاووش را شکل داد که حاصل آن انتشار برخی از ماندگارترین قطعات موسیقی سنتی در سال‌های 57 تا 62 بود.

تصنیف مرا عاشق با صدای شهرام ناظری (روی شعری از مولانا) و چهار مضراب شورانگیز و قطعه نغمه در دستگاه شور، تصنیف ایرانی(با صدای شجریان در چاووش 6)، قطعه ده ضربی چهار گاه به نام پیروزی و  تصینف رزم مشترک (باصدای شجریان در آلبوم چاووش 7)، و نیز اجرای قطعه در قفس استاد ابوالحسن صبا با تنظیم حسین علیزاده در همین آلبوم از دیگر فعالیتهای مشکاتیان دراین دوره بود.

پس از این دوره مشکاتیان همکاری خود با محمد رضا شجریان را پی می‌گیرد که حاصل آن آلبوم های سر عشق( درماهور) بیداد (دستگاه همایون) بر آستان جانان (در شور و بیات ترک)، نوا (‌مرکب خوانی در دستگاه نوا) ، دستان (‌در دستگاه چهار گاه) و نیز اجرای کنسرت‌های برون مرزی به همراه شجریان در کشورهای اروپایی که تا سال 1366 به طول انجامید.

از سال 67 مشکاتیان همکاری خود با خوانندگان دیگری را هم در دستور کار خود قرار می دهد که شهرام ناظری (آلبوم لاله بهار)، علی جهاندار (آلبوم صبح مشتاقان)، علیرضا افتخاری (مقام صبر)، ایرج بسطامی (موسم گل، افشاری مرکب، مژده بهار،وطن من)، علی رستمیان و  حمید رضا نوربخش (کنسرت گروه عارف) از جمله آنها بوده‌اند.

مشکاتیان در فستیوال موسیقی روح زمین در لندن شرکت کرد و مقام نخست این جشنواره را به دست آورد.

برخی از کارهای مشکاتیان نیز با تنظیم چهره هایی چون محمد رضا درویشی (جان عشاق و گنبد مینا) وکامبیز روشن روان (دود عود) منتشر شدند که در هر سه این آلبوم‌ها محمد رضا شجریان آواز خواند.

برخی از مهمترین قطعات ساخته شده توسط مشکاتیان از سوی علیرضا جواهری نت نویسی وبه بازار موسیقی عرضه شد.

مشکاتیان از سال 1376 اجراهای صحنه ای و انتشار آلبوم را متوقف کرد وتا تابستان سال 84 کنسرتی در کشور اجرا نکرد. در تابستان 84 وی به فکر تجدید ساختار گروه عارف و شیدا بر‌آمد که حاصل آن اجرای کنسرتی درتالار کشور با صدای شهرام ناظری بود.

مشکاتیان علاوه بر ساز سنتور که ساز تخصصی وی است با سه تار هم آشنایی کافی دارد و همنوازی سه تار در آلبوم سر عشق را خود وی انجام داده است.

خانه موسیقی در هشتمین سالگرد خود مراسمی در تالار کشور برگزار کرد و از مقام هنری این هنرمند نامی تجلیل به عمل آورد.

سه شنبه بیست و پنجم 4 1387
X